Kerk, klooster en kippenvel
We zijn inmiddels een paar dagen in Kosovo. We hebben al wat typisch Kosovaarse dingen ontdekt: zo gooien ze bijvoorbeeld geen wc-papier in de wc maar in een emmer naast de wc (en dan te bedenken dat het vandaag 45 graden was..), ze rijden als een Max Verstappen door de straten (ook Rik heeft zich deze rijstijl al aangeleerd) in een busje wat in Nederland al 20 jaar geleden niet meer door de keuring zou zijn gekomen en waarbij ook nog opgepast moet worden voor de loslopende koeien en zwerfhonden…
Vandaag begon onze dag om half 9 met het ontbijt, hoewel om 4 uur de minaretten al op volle decibellen door de stad galmden. Daarna gingen we lopend naar de kerk, maar van kerkklokken was niets te horen. De dienst begon ergens tussen half 11 en kwart voor 11, dat wil zeggen wanneer iedereen aangekomen, uitgepraat en uitgespeeld is. Tijdens de dienst werden we eerst welkom geheten en moesten we onszelf voorstellen in het Albanees (mirëmengjes, unë jam (naam)). Vervolgens zongen we als groep het lied ‘Licht van de wereld’ voor de gemeente. De preek ging over het eerste vers uit het ‘Onze Vader’. We vonden het bijzonder dat we met christenen uit heel de wereld een kerkdienst konden beleven.
Na de kerkdienst hadden we als groep bij ons guesthouse een bbq georganiseerd voor de mensen van de kerk. Toen de hamburgers en worstjes op waren, laadde Rik het gammele busje vol met de hele groep: op naar het Orthodoxe klooster voor een bezichtiging. Volgens Rik konden we makkelijk met 12 personen in een busje, want politie zouden we toch niet tegenkomen. Bij het klooster aangekomen, moest hij zich legitimeren en bedacht hij zich halverwege dit gesprek dat hij met de politie aan het praten was. Die vond 12 personen een iets minder goed idee en dreigde met een boete. Op de terugweg gingen drie jongens daarom maar lopen, waarop ze hard werden uitgelachen door de politie. Hoewel er gedreigd was met een boete, vonden ze het ook niet nodig dat de jongens gingen lopen. Conclusie: weer terug in het volle, hete busje met 12 personen.
Om af te koelen hebben we een watergevecht gehouden op het grasveld, waarbij waterballonnen niet genoeg waren, maar er tuinslangen aan te pas moesten komen. Het was heerlijk om even gek te doen en af te koelen na zo’n lange hete dag met veel indrukken.
Ook ’s avonds was er weer een programma. Er stond een sing-in gepland waarin Esat zijn getuigenis vertelde. Het was heel indrukwekkend om te horen hoe hij christen is geworden en nog steeds is, terwijl zijn familie en stadsgenoten zich tegen hem keerden en hij zijn sterke vertrouwen op God behield. Esat benadrukte dat het voor een christen in Kosovo heel moeilijk is om een christelijke partner te vinden, omdat bijna iedereen in Kosovo moslim is. We beseften dat wij heel bevoorrecht zijn dat we in zo’n vrij land wonen waar we christen kunnen zijn. Diep onder de indruk van Esat’s verhaal hebben we als groep voor en met hem gebeden. Een mooi (kippenvel)moment!
Morgen is er weer een vol programma, we beginnen onder andere met het programma voor de Roma-kinderen. Morgen dus weer nieuwe verhalen.
Joëlle en Anette
