Wij zijn er!
Na een hele lange reis en wat omzwervingen kwamen we om 05.00 uur zaterdag aan bij ons hostel in Astana. Na een korte nacht, onder andere door tijdsverschil, zijn we Astana gaan verkennen. Onze brunch was typisch Russisch en dus een goed begin. ’s Avonds hebben we Kazachse jongeren ontmoet, met hen gepraat en een spel gedaan. Na een vermoeiende dag, waarin de jetlag voelbaar was, kwamen we weer aan bij ons hostel. Toen de eersten aan het douchen waren werd het hele hostel naar buiten gesommeerd, omdat er een brandlucht werd geroken. De brandweer gedroeg zich echt Kazachs; zonder ladder of brandslang kwamen ze aan, maar er bleek toch geen brand te zijn. Er was een kabel gesmolten en deze had kortsluiting veroorzaakt. Gevolg was dat we zonder water en elektriciteit de nacht ingingen en we waren dankbaar voor onze zaklampen. De afsluiting van de avond en onze kostbare slaapuurtjes verliepen dus íets anders dan gepland.
Zondagochtend hebben we de kerk bezocht, waar verschillende nationaliteiten samenkomen. Heel bijzonder om met wereldwijde broeders en zusters de dienst te beleven en samen het Heilig Avondmaal te vieren. Die middag zijn we in de grootste moskee van Astana geweest. We vonden het heftig om te zien dat de meeste mensen hier moslim zijn, omdat het bij de cultuur hoort. Onze gids had sterk het verlangen om als groep te bidden voor de moslims, maar zeker ook voor de christenen die als enige in hun familie het geloof in Jezus Christus belijden.
Toen we ’s avonds weer bij het hostel aankwamen, was het weer hetzelfde liedje als de avond ervoor. Vanwege veiligheidsredenen zijn we diezelfde avond nog naar een ander hostel gegaan.
De hele stad staat in het teken van de Expo 2017 en dus konden wij er niet omheen. We werden als VIP’s ontvangen in het Nederlandse paviljoen, waar sommigen hebben ontdekt dat de microscoop door Antonie van Leeuwenhoek is uitgevonden. ’s Avonds hebben we typisch Kazachs gedineerd, samen met vrienden van Wilma, onze reisleidster.
We zouden het fijn vinden als u ons in uw gebed wil noemen, vanwege een treinreis die 22 uur duurt en die we morgen hopen te starten.
