“Indrukwekkend’ en ’imponerend’, veelgehoorde woorden tijdens deze dag.

Het was vanmorgen vroeg al behoorlijk onrustig bij de oprit van hotel Villa 60. De mannen van de mannenreis waren vroeg uit de veren, want er stond hen een vol programma te wachten. Om 6.15 uur vertrokken we naar de mannengevangenis in Fier.

Dagopening
Deze werd voor deze keer in de bus gehouden. Gerben las Jozua 1: 7-9. Jozua ontving zijn roeping om het volk Israël te leiden. Als we op onszelf zien, dan schieten we op alle fronten te kort in Gods Koninkrijk. Maar als we Zijn Woorden vasthouden, dan mogen we ervaren dat we kracht ontvangen om moeilijke dingen te doen.

Fier
In Fier aangekomen, begonnen we aan ons verlaat ontbijt. Rijst met ei of vlees, echt Albanees. Daarna gingen we de gevangenis in en werden aan alle kanten betast en gescand. Van de versnaperingen die we meegenomen hebben, moet de Coca Cola achterblijven (te explosief?).

De gedetineerden zaten al vol spanning op onze komst te wachten. Paulin, de dominee die in de gevangenis werkt, begeleidde ons en introduceerde ons. Daarna hebben we eerst drie liederen voor hen gezongen onder begeleiding van Fred op de gitaar. Fred is de directeur van Shkbsh, Prison Fellowship Albania. Tijdens het zingen van de liederen zagen we de emotie op de gezichten van sommige gevangenen. Daarna heeft Lex hen zijn levensverhaal verteld. Zijn naam werd terplekke gewijzigd in Lexi. Veel Albanese mannennamen eindigen op een ‘i’, vandaar. Lexi vertelde zijn verhaal zo boeiend, dat allen aan zijn lippen hingen. We sloten deze bijeenkomst nog af met een lied. Even later was het tijd om samen met hen wat te drinken en te snacken. De ontmoetingen waren voor beide zijden heel bemoedigend en indrukwekkend. Na een fles water of een kop koffie, vertrokken we naar Durrës.

Dürres
In deze badplaats, de tweede stad van het land, aangekomen, gingen we eerst maar weer eens uitgebreid eten. Kip of vis. Dat was de keuze, maar de hoeveelheid was overweldigend. Sommigen doken nog het water van de zee in, anderen hielden het bij een eenvoudige strandwandeling. Na al deze in- en ontspanning togen we naar Tirana, naar de kerk waar Aad en Dineke van der Maas werken.

Bezinning met de gemeente
We lazen Openbaring 2: 4. Rens vertelde de gemeente dat Efeze zijn eerste liefde heeft verlaten. Zowel in Nederland als in Albanië kennen we als kerken onze specifieke zorgen. Maar we bemoedigden elkaar met de woorden: Hij heeft ons eerst liefgehad. God werkt in beide landen en er komen mensen tot geloof.

Rook Verkaik