22 en 23 juli – Zondag vieren en als aapjes slingeren in de jungle!
In Moyobamba is een vrij grote Iglesia Evangelica Presbiteriana. We verblijven allemaal in gastgezinnen vanuit deze gemeente en het kerkgebouw was eigenlijk een soort uitvalbasis waar we elke keer naartoe gingen. Zondag waren we uitgenodigd om bij de kerkdienst te zijn, het was indrukwekkend om ook mee te maken hoe een grotere gemeente in z’n werk gaat hier. Wij hebben als groep het Bijbelverhaal van de verloren zoon uitgebeeld op het podium en we hebben uiteraard weer gezongen. Carien vertelde iets namens de groep, ze is voor een aantal mensen in de kerk nog een oude bekende, omdat ze als klein meisje in Moyobamba is gekomen en opgegroeid. De preek was voor ons verder eigenlijk niet te volgen, dus onze spanningsboog werd goed getest. 😉
Na de kerkdienst werden we uitgenodigd om bij iemand thuis te eten. De klassieke maaltijd die we in het binnenland vaak voorgeschoteld krijgen is toch wel een boerderijkip (om te kluiven), met rijst en aardappelen en dat was vandaag niet anders. Het is inmiddels een onderwerp van veel grapjes geworden. 😉
’s Middags hadden we besloten om gewoon lekker als groep samen te chillen, spelletjes te doen en taart te eten in onze plaatselijke, favoriete restaurant Bet-El. Het leven is in Peru op zondag niet heel veel anders dan andere dagen, zondagsrust kennen ze hier ook niet echt. We ontmoetten Laura, een Nederlandse vrouw die hier woont en werkt voor het project San Lucas.
Een project voor o.a. kinderen met schisis, dat we maandag ook nog kort hebben bezocht. ’s Avonds gingen we opnieuw naar de kerk, deze dienst was wat korter. We werden weer naar voren geroepen, er werd voor ons gebeden en we kregen allemaal een pakje koffie van hier, erg leuk! Moyobomba is echt namelijk een koffie-stad! Na de dienst konden we niet meteen weg, we namen afscheid, maakten de gebruikelijke groepsfoto’s met zo’n vijf telefoons en camera’s. We kregen het idee dat we echt nog niet gemist konden worden en zijn dankbaar voor onze tijd in Moyobamba.
Maandagochtend gingen de wekkers rond 5 uur, omdat we vroeg op pad moesten naar Tingana. In kleine bootjes maakten we een tocht door de jungle. We zagen apen, otters en allerlei soorten vogels. Het was de bedoeling dat de tocht in stilte gedaan werd, zodat we meer dieren zouden zien.Dit ging heel goed, tot het moment dat Judith een levensgrote spin signaleerde op Annerieke haar rug. De hele jungle heeft geweten dat dit niet Annerieke haar favoriete diertje was, wat ons veel lol opleverde. De vogelspotters in het andere bootje waren er wellicht iets minder blij mee. Gelukkig konden we niet lang daarna onze energie kwijt, want we gingen als Tarzan en Jane door de jungle slingeren op een schommel van lianen! We waren hartstikke vies en nat, maar het was ontzettend leuk!
Om goed afscheid te nemen van het lekker eten hier in Peru en we in de jungle weer boerderijkip met rijst hadden gekregen, waren we ’s avonds te vinden in Bet-El. De laatste avond brachten we verder door in onze gastgezinnen, we verrasten ze met stroopwafels, Wilhelmina pepermunt en kleine klompjes! Op dit moment vliegen we naar Lima, waar we nog een laatste dag door zullen brengen. Het is nog maar even, voor we weer terug in Nederland zijn.