Donderdag 2 augustus

Deze dag stond het bezoek aan een jongerenconferentie centraal. Die was in een plaats op drie uur afstand. We voelden direct hoe groot de afstanden zijn die je hier moet overbruggen om elkaar als christenen te ontmoeten.

Opnieuw werden we hartelijk welkom geheten op de conferentie en werden we uitgenodigd om een lied te zingen. Bij de maaltijd was voor ons een speciale plaats geregeld voor in de zaal, vlak voor de leidinggevenden van de kerk, die op een podium zaten. Ook was er voor ons een speciaal menu. Dat blijft heel vreemd voelen. Net zo lief zou je gewoon tussen de andere mensen zitten en hetzelfde eten als zij. Maar de gastvrijheid die men hierin wil laten zien, wil je ook niet beschamen.

Het hoogtepunt van deze conferentie was de ontmoeting met een aantal jongeren. Het bleken leidinggevenden van het jeugdwerk te zijn. We stelden elkaar de vraag welke uitdaging de moderne maatschappij stelt. Over deze uitdaging ging de conferentie. Opvallend  was dat jongeren in Malawi ook heel erg bezig zijn met de moderne tijd, terwijl voor ons gevoel die maar nauwelijks zichtbaar is, behalve natuurlijk de vele telefoonmasten die we tegenkwamen.
Juist die telefoonmasten bleken het symbool te zijn van de eerste uitdaging die genoemd werd, namelijk de social media. Men zag het risico ervan. Het vraagt zoveel tijd en hoeveel echt contact heb je eigenlijk nog met elkaar? Malawiaanse jongeren vroegen ons hoe wij daarmee omgaan. De vraag was voor ons misschien wel vooral een soort spiegel: vinden we de vele aandacht die de social media van ons opeist eigenlijk wel een probleem?

Verder spraken we nog over het geluk dat vele Malawianen lijken uit te stralen en over het vele lachen dat ons opviel. Eerlijk gaf één van jongeren aan, dat jongeren het vaak heel moeilijk hebben en eigenlijk niet gelukkig zijn. Iedere dag zijn er zoveel problemen waarmee men worstelt. De toekomst is zo onzeker. Helaas was de tijd te kort om hier verder over door te praten. Het zou zo leerzaam geweest zijn te horen wat God temidden van deze problemen en de onzekere toekomst voor hen betekent. Helaas moesten weer op weg voor de lange reis naar huis, weer drie uur over de stoffige wegen. Voor de aanwezigheid kregen alle deelnemers een officiële dankzegging, die hier te bekijken is: Vote of thanks

Door: ds. Bernard van Vreeswijk