Bonjour! Salut! Of gewoon hallo!

Daar stonden we dan met een groep van 8 mensen in Breda op weg naar Frankrijk. Een lange rit voor de boeg in een bus die lekker vol gepropt zat met bagage voor 8 personen. Afijn, ondanks dat was het een voorspoedige reis. Tijdens het rijden hebben we elkaar als groep beter leren kennen. De kilometers vlogen voorbij en voordat we het allemaal konden beseffen, waren we beland in het Dorp der dorpen. We werden warm ontvangen door de dominee, Bernard Bordes, en een paar gemeenteleden. Nadat de jongens geïnstalleerd waren in de pastorie en de dames op de camping, werden we gelijk aan het werk gezet. Er moesten namelijk voorbereidingen getroffen worden voor de volgende dag, een nationale feestdag.

Om half 9 aten we met een aantal gemeenteleden in de pastorie. Dit gaat er heel anders aan toe dan in Nederland. De mensen hier eten laat en heel uitgebreid. Je zit zo 3 uur aan tafel. We kregen de heerlijkste Franse gerechten, klaar gemaakt door een aantal gemeenteleden. Het was echt genieten!
Er was meer dan genoeg tijd om kennis te maken en tot slot gaf een katholieke priester zijn getuigenis. Erg indrukwekkend en bemoedigend om zijn verhaal te horen!

Woensdag was het Mariahemelvaart. Een hele belangrijke feestdag voor de Franse gemeenschap.
We hadden in de ochtend een kerkdienst waarin we een aantal liederen gezongen hebben. Ondanks de taalbarrière hebben we een mooie dienst gehad omdat Harriëtte, de zendingswerker, de preek voor ons vertaald had. Na de preek hadden we een gezamenlijke maaltijd met een groot deel van het dorp. Ondanks dat we met veel mensen waren, werd alsnog de gehele Franse cuisine aan iedereen voorgelegd. Het was een gezellige maaltijd waarin we echt een stukje mooie Franse cultuur konden proeven. Was het niet letterlijk dan wel figuurlijk. Ook wij hebben nog een bijdrage geleverd door een paar jongeren te vermaken met een sport en knutselactiviteit. In de avond hadden we wat tijd voor onszelf.

Al met al, we zijn goed ingeburgerd in de Franse maatschappij ondanks dat het spreken van de taal lastig blijft, gaat het steeds beter. Ons gemiddelde woordenboek bestond voorheen uit drie woorden, en nu al uit vijf. We hebben goede hoop dat dat we aan het eind van de vakantie een goed woordje Frans kunnen spreken. We komen een heel eind met hand-en voetgebaren. We hebben een paar toffe dagen beleefd en we kijken uit naar de komende dagen.

Een warme groet uit Le Mas