Dag 6 – 26 september

Een dag vol creativiteit

Vanmorgen waren we om 8 uur beneden voor een heerlijk ontbijt. Daarna gingen we in twee groepen op weg. Er ging een groep naar de vrouwengevangenis, naar de afdeling voor veroordeelde vrouwen, om daar een schilderworkshop te doen. Aangekomen bij de gevangenis was er weer een uitgebreide controle. De controle van de spullen nam de meeste tijd in beslag. Alles werd binnenstebuiten gekeerd. De verf mocht gelukkig in de tubes blijven.

Daarna gingen we de afdeling van de veroordeelde vrouwen binnen. Daar werden we hartelijk ontvangen door de vrouwen. Vita vroeg ons om twee groepen te maken, zeven vrouwen om te schilderen en de andere vrouwen gingen naar de dienst met Vita en haar man.

Ik was bij de schilderworkshop. We gingen met zijn allen aan een lange tafel zitten. De verf en de doeken werden verdeeld en toen konden we aan de slag. De vrouwen deden vaker mee met workshops schilderen. Tijdens het schilderen gaven de vrouwen ons advies, bijvoorbeeld hoe we moesten beginnen. Het was heel gezellig en tijdens het schilderen kwamen we in gesprek. Wat ik schrijnend vond, was dat ze niet echt droomden, maar meer zaten te wachten tot ze uit de gevangenis mogen. Eén van hen moest nog een paar maanden, maar een ander nog 12 jaar en zij had een zoontje van 6. Als zij uit de gevangenis komt, is hij al 18 jaar!

Toen we aan het eind zeiden dat we de schilderijen wilden kopen, waren ze heel blij.

Op de achtergrond hadden we het zingen van de andere vrouwen gehoord, zij hadden een goede dienst gehad, waarin Vita een overdenking deed bij het schilderij dat Arja had meegenomen.

We sloten het samenzijn af, door weer met zijn allen te gaan dansen. Het was echt een feestje voor hen en voor ons.

De andere groep was naar Gerdien, om daar met de vrouwen van het project klompjes te schilderen. Het was lastig om met woorden te communiceren, daarom was het fijn om samen te schilderen. Dit gaf een gevoel van saamhorigheid. Het werden vrolijke kleurrijke klompjes. Er kwamen lekkere koekjes op tafel, er werd gezongen, we deden ons dramastuk weer en Diet deelde bemoedigende woorden. Het was een hartelijk en ontspannen samenzijn, dichtbij de Albanese vrouwen.

’s Middags gingen we met de gondels omhoog en hadden we de tijd om bovenin de bergen wat te eten, te wandelen, te genieten van de zon en de prachtige natuur Albanië.  Al met al een mooie dag, waar de creativiteit bij ons allen naar boven kwam.