Het is zo ver!

Dag 1

Na een vroeg begin van maandag 12 augustus, ontmoeten de Rwanda reizigers elkaar rond half 9  op de luchthaven in Düsseldorf. Daniëlle verstrekt een ieder, namens de GZB, de tickets. Voordat we inchecken bij Turkish Airlines vragen we God om een zegen over de reis. Het algemene gevoel heerst dat we een bijzondere reis gaan maken, een reis waarvan we zeker weten dat we anders thuiskomen  dan we vertrekken.

De eerste (relatief korte) etappe naar Istanbul verloopt voorspoedig, met meer dan genoeg beenruimte worden we door Turkish behoorlijk verwend. In Istanbul moeten we een ruime 4 uur wachten op het vervolg van de reis naar Kigali. Die wachttijd rondhangen in de fraaie vertrekhal is geen straf, deze tijd wordt goed besteed met het nuttigen van een versnapering en/of lessen van de dorst.

Na het boarden blijkt dat de beenruimte van de eerste vlucht niet tot de standaarden van de maatschappij behoort, de gulle glimlach en gastvrijheid van het cabinepersoneel vergoedt veel.

Rond middernacht landden we op de luchthaven van Kigali, maar niet voordat we nog getrakteerd worden op een onverwacht , extra rondje, over de hoofdstad van Rwanda. Na alle, onverwacht soepele, plichtplegingen worden we buiten het vliegveld onthaald door onze gastheren en –vrouwen, Rik en Caroline en Martin en Marleen. De auto’s worden geladen en na een korte rit komen we aan bij het guesthouse voor de eerste overnachting. We sluiten de dag af zoals we begonnen, met gebed.