Rustdag…?

Op de zondag konden we helaas niet uitslapen want om 8 uur stond het ontbijt klaar. We gingen naar de Armeense kerk van Sevag, de predikant die we ook op zaterdag ontmoet hadden. De dienst begon om 10:00 en het ging over de demonstraties, die deze dagen gaande zijn, en de ongerechtigheid waaruit de demonstraties ontstaan zijn. Hij riep ons op om net als Jezus te strijden en te bidden voor rechtvaardigheid.

Hierna gingen we uiteindelijk om 12 uur weg van de kerk en kwamen we om half 1 aan bij KCHAG. Hier hebben we even geluncht waarna we naar de ceders gingen van Libanon. Het originele plan hebben we vandaag achterwege gelaten omdat er op die plek ook weer wegblokkades waren. Het was zo’n anderhalf uur rijden van KCHAG naar de ceders. Toen we daar aankwamen was de temperatuur al flink gezakt en we waren blij dat we onze vesten hadden meegenomen. Een rondleider van het natuurgebied waar de ceders staan heeft ons een introductie gegeven van de ceders. Zo vertelde hij dat er in zijn park een ceder staat die meer dan 2000 jaar oud is. Dit is niet de oudste ceder (die is 3000 jaar oud), maar wel de oudste ceder die in dat natuurgebied staat. Na een rondleiding kregen we de kans om nog een uurtje zelf rond te lopen. Een stukje verderop zei een bordje dat er een panorama uitzicht was, iets verderop de berg. Een klein paadje liep slingerend de berg op en het was schitterend. Je hoorde er geen auto’s en ook bijna geen vogels. Verder was het doodstil en hebben we even van het uitzicht staan te genieten. We zijn uiteindelijk niet helemaal bovenaan geweest omdat dat te ver lopen was. De hele tocht zou zo’n 2 1/2 uur duren dus het was maar goed dat we dat niet hebben gedaan. Na dit uur zijn we weer terug in de auto gestapt en teruggereden naar KCHAG. Hier hebben we heerlijk gegeten waarna we om acht uur een film gingen kijken. De film heet “The Promise” en het gaat over de Armeense genocide gepleegd door Turkije. Het begint in 1914 met kleine vergrijpen. Armeense mensen die ergens van worden “verdacht” om vervolgens vermoord te worden. Dit breidt zich steeds meer uit totdat ook de meest hardnekkigste Armeense mensen moeten vluchten. De film volgt een Armeense man die begint met een medische studie, maar uiteindelijk dus moet vluchten en zijn vader, moeder, vrouw en ongeboren kind en een goede vriendin verliest. Bij deze tocht lukt het ze uiteindelijk om de kust te bereiken en met de hulp van de Franse marine veilig weg te komen.

Al met al was het een indrukwekkende dag met een vol programma, maar wel weer een mooie dag in Libanon.