Onzekere start, …

Na het Armeense ontbijt, dat bestond uit een soort rijstsoep, wordt er met elkaar besproken wat de planning is. Vanwege de nog steeds aanhoudende protesten, waardoor veel wegen gebarricadeerd worden, besluiten we om richting de Bekaa vallei te gaan. Vol goede moed gaan we op weg. Helaas stranden we al vrij snel in de bergen, ook hier is de weg geblokkeerd. De sfeer bij de barricade lijkt rustig, er wordt gebarbecued en mensen staan in groepjes met elkaar te praten. Jong en oud doet mee.

Op naar Plan B..

Richting Bourj Hammoud..
We beginnen bij GROW, de plaats waar Heleen werkt, ondanks dat het gesloten is, mogen we binnen kijken en Heleen vertelt ons hoe zij en haar collega’s te werk gaan, de liefde en zorgzaamheid voor de kinderen is uit alles op te merken.

Met onze gids Nejteh, een van de studenten die we zaterdag ontmoet hebben, komen we het een en ander te weten over de Armeense geschiedenis en cultuur. Hij neemt ons mee door de wijk en stelt ons voor aan de meest bekende man uit de wijk, een 83-jarige kunstenaar.

Na de lunch bij GROW (en een WiFi momentje 🙂 ) stappen we in de bus, voor € 0,50,- koop je een kaartje en kan je de hele route meerijden. Haltes doen ze hier niet aan, je seint als je mee wilt rijden en ben je bijna op plaats van bestemming dan roep je ‘dankjewel’ en stopt de bus.

Onze bestemming was Hamra, het islamitische deel van de stad. We hebben hier doorheen gewandeld, o.a. in vogelvlucht door de NEST (universiteit waar Rima werkt en ook Wilbert een aantal lessen geeft). Met een heerlijk ijsje of versgeperst sapje richting de boulevard om nog even te genieten van de zee.

Op de terugweg naar de auto’s zijn we door Downtown gelopen. Een contrast met de de andere straten. Grotendeels nieuwe gebouwen en veel luxe. We hebben nog een poosje vanaf een brug naar de protesten gekeken.

Terug op KCHAG stond er een maaltijd op de planning en daarna een stukje bezinning in de kapel. Door met elkaar te zingen, stil te staan bij een aantal teksten uit Gods Woord en een aantal persoonlijke ervaringen was merkbaar dat we ons verbonden voelden met elkaar, maar ook dat we samen God mogen danken en prijzen.

De dag die onzeker en met strubbelingen begon, is uiteindelijk een samenbindende en plezierige dag geworden!