Malawi het warme hart van Afrika

In 1 Korinthe 13 schrijft Paulus over de liefde. Liefde uit zich in een warm hart en laat dat nou juist de bijnaam zijn van de Malawianen: ‘Het warme hart van Afrika.’ In hetzelfde hoofdstuk schrijft Paulus over het kijken door middel van een spiegel in een raadsel. Daar moest ik aan denken want deze gehele reis is spiegelend. Allereerst lichamelijk, want de verhalen over zogenaamd lichamelijk afzien waren maandagmiddag toen we elkaar als predikanten weer ontmoetten niet van de lucht. “Wij hadden bijna helemaal geen elektriciteit.” “Bij ons was het op onze slaapkamer zelfs ’s nachts meer dan 30 graden volgens mij.” En met enige jaloezie werd er geluisterd hoe sommigen iets of veel minder hadden moeten afzien.

Lichamelijk werd ons een spiegel voorgehouden, vanwege de luxe die wij in Nederland zo vanzelfsprekend vinden en hier niet vanzelfsprekend is, maar wij zomaar ons hart op zetten.
Echter het was niet alleen een lichamelijke spiegel, ook een geestelijke spiegel werd ons het weekend voorgehouden. Verschillende dingen die in Malawi vanzelfsprekend lijken te zijn in het kennen van de Heere, gaan in Nederland heel anders. Ik denk dan kerkelijk aan het veel vrijere uiten van emoties, de veel nadrukkelijker betrokkenheid van de gemeenteleden in de eredienst en de grote hiërarchische structuur die we hier aantreffen. Geregeld ontdekken we dat we in Nederland ook nog in een beperkte spiegel kijken, want verschillende dingen in Malawi zouden we kunnen afwijzen, omdat dat anders gaat dan bij ons, maar tegelijkertijd bleek ook de grote waarde hiervan tegenover bijvoorbeeld het gevaar van passiviteit en kerkelijke verdeeldheid dat in Nederland op de loer zou kunnen liggen.

Lichamelijke en geestelijke spiegels die ons des te meer doen verlangen naar het zien van aangezicht tot aangezicht. Want dat verlangen naar de wederkomst van Christus leeft hier ontzettend sterk, wat een spiegel vanuit het warme hart van Afrika.

ds. Christiaan Buitink