Vergaan verleden, hoopvolle toekomst!
Albanië is een land vol geschiedenis. Dat merkten we maandag toen we het klooster van Ardenica in het midden van het land bezochten, maar ook het archeologische park Apollonia. Het prachtige klooster liet iets zien van de roerige kerkelijke geschiedenis van Albanië. Het geheel gaf toch een wat verlaten indruk, al bleken er toch nog drie monniken te wonen.
In de voormalige Romeinse nederzetting Apollonia zagen we iets van het indrukwekkende verleden van deze plaats, die gebouwd werd in de 6e tot de 2e eeuw voor Christus. We bewonderden onder andere de overblijfselen van de tempels, het amfitheater, de winkels en een triomfboog. Door aardbevingen veranderde de loop van de rivier waardoor deze stad, die rijk werd door haar ligging aan de rivier, minder belangrijk werd. Vergane glorie dus!
Het verleden stemde toch wat melancholisch. De overgang naar het heden was dan ook wat abrupt. We kwamen aan in Lushnjë, waar we overweldigd werden door de enthousiaste begroeting van de veelal jonge gemeenteleden van de kerk Mozaik. Het is een evangelische gemeente die de dag ervoor haar vierjarig bestaan had gevierd. Onze komst was tijdens die dienst aangekondigd en daarbij was verteld dat we samen pizza zouden eten. Dat bleek niet tegen dovemans oren gesproken. De kerk was vol mensen, zelfs die er niet eerder waren.
Vanwege het overlijden van een familielid van iemand uit de gemeente mochten zij uit respect geen muziekinstrumenten gebruiken, al genoten zij zichtbaar en hoorbaar van onze zang. Daarna deden wij een kennismakingsspel waarbij wij elkaar de bal toe gooiden en dan een vraag mochten beantwoorden die ging over Albanië, Nederland of over het christelijk geloof. Het was ontroerend om te horen hoe mensen hier kracht, hoop en moed vinden door het geloof in de Heere Jezus.
We sloten af door samen pizza te eten. Ook al kenden we deze broeders en zusters nog maar net, toch ervaarden we een enorme verbondenheid. Het was een avondmaal(tijd) waarin we samen één waren in de naam van Jezus!
De pizza’s die over waren, gingen mee met verschillende arme Roma uit de gemeente. Die konden zo ook hun gezinsleden thuis te eten geven.
Bemoedigd gingen we weer terug naar Tirana. In de bus zongen we nog verschillende liederen met elkaar, van oude psalmen tot Johannes de Heer en opwekkingsliederen.
ds. Gert-Jan Codée