Gevertje-nemertje

Tijdens de reis hebben we heel wat Albanees gehoord. We zijn blij en dankbaar dat Aad van der Maas, ook Adi genoemd door de Albanezen, alles kon vertalen vanuit het Albanees, maar ook omgekeerd ons Nederlands naar het Albanees kon omzetten.

Deze zondag hebben we daar opnieuw gemak van toen we de dienst in Bathore, ten noorden van Tirana, bezoeken. In deze dienst spreekt Aad over de Emmaüsgangers aan de hand van het Focusi-materiaal, gebaseerd op het Nederlandse materiaal van IZB-Focus. Aad heeft dit toegepast op de Albanese situatie en vertaald in het Albanees. We spreken in groepjes over een aantal vragen die Aad stelt, zoals: “Waarom gaan jullie naar de kerk?”

De Albanese broeders en zusters geven prachtige antwoorden, zoals “om vergeving van zonden te ontvangen” en “om vervuld te worden met de Heilige Geest”. Als Aad de vraag stelt of zij weleens teleurgesteld zijn in God, worden de gemeenteleden van deze kerk enigszins boos. Zij zeggen: “God is goed, Hij stelt nooit teleur. Hij test ons wel, maar laat ons nooit alleen.”

’s Middags gaan we naar een andere kerk, waar Vitia de leiding heeft. Zij was vroeger streng moslim, maar is nu christen. Zij zegt zelf: “God heeft door een klein zwak vrouwtje grote daden gedaan.” Ondanks grote tegenstand, waarbij zij en haar man het heel zwaar hadden, ging zij door met de kerkdiensten en hield zij stand. Ook op twee andere plekken heeft zij een kerk gesticht.

Aad heeft voedselpakketten meegebracht die we met haar uitdelen. Zo komen we bij Donika, een Romavrouw, die in een soort schuur woont en ons gastvrij ontvangt. Haar man zit in de gevangenis, haar oudste zoon is aan de drugs en al tijden niet thuis geweest. Daarnaast heeft zij nog drie kleine kinderen. Zij verdient haar geld met het oprapen van plastic. Ondanks de schrijnende situatie, die diepe indruk op ons maakt, getuigt zij van haar geloof in Jezus. Wij bidden met haar en merken dat dit haar, maar ook ons bemoedigt. Het sluit mooi aan bij de dagopening over Romeinen 1:12 waar Paulus het heeft over “samen bemoedigd worden.”

Ook bij de andere mensen ervaren wij deze bemoediging. We nemen afscheid van hen met de woorden “Zoti Bekofte”, “Gods zegen” in het Albanees. Toch mooi om dit in het Albanees te kunnen zeggen!  Verder blijft het namelijk een moeilijke taal, behalve sommige woorden zoals het woord dat klinkt als ”gevertje-nemertje”, wat in het Albanees “relatie” betekent. Prachtig om in dit woord een mooie samenvatting te krijgen voor wat een relatie is, zeker ook met deze zusters en broeders. We hebben mogen geven, maar veel meer mogen ontvangen!

We sluiten de dag af met een overdenking over Psalm 130, waarover Jenneke een mooi schilderij heeft gemaakt. Deze dag zagen we mensen in diepe ellende die het uitriepen tot God en het van Hem verwachten en ervan getuigen dat God leeft!

ds. Gert-Jan Codée