Vandaag hebben we voor het eerst in de keuken mogen kijken. Ik bedoel dat we mochten ruiken en proeven aan het werk van zending, kerkplanting en -stichting in Isaan.

Met Annelies haalden we eerst wat mensen op bij de kerk en reden daarna naar een huis waar iedere zaterdagmorgen een bijbelstudiegroep samen komt. Uiteindelijk zal deze groep als een soort van zustergemeente van de kerk in Udon Thani moeten gaan functioneren.

Vanmorgen en afgelopen dagen is de overtuiging die ik wel al een beetje had, gedurende afgelopen dagen alleen maar groter geworden. Dit dus: Zendelingen zijn ongelofelijke doorzetters, volhouders van de bovenste plank.

Weet u niet dat van de atleten die in het stadion een wedstrijd houden er maar één de prijs kan winnen? Ren als de atleet die wint! Loop zó dat je die prijs behaalt… en verder in 1 Korintiërs 9:24: Daarom ren ik niet als iemand die geen doel heeft, vecht ik niet als een vuistvechter die in de lucht slaat. Ik hard mezelf. En oefen mezelf in zelfbeheersing.

Is zending een wedstrijd dan? Zijn zendelingen atleten? Gaat het om een prijs? En wat is dan die prijs…? In ieder geval geloof ik dat zending een doel heeft.

Denk aan een marathon, óók een wedloop. Dus geen snelle sprint; Je kunt niet naar Thailand gaan en daar even een sprintje trekken. Dat door één preek of verhaal over Jezus de mensen zich zullen bekeren en klaar is Kees (of Sijmen)

Nee! Je zult moeten trainen, veel en lang. Daar is geduld voor nodig. Niet iedereen is gebouwd om een marathon te lopen, je moet je er geschikt voor zijn. En dan komt dat uithoudingsvermogen om de hoek kijken, de toewijding, de discipline. Is het niet toevallig dat de woorden discipline en discipel zoveel op elkaar lijken?

Wat geweldig dat Sijmen en Annelies deze wedloop in Isaan wilden gaan lopen. Ze gingen niet voor een sprintje, voor instant ‘succes’ en volle kerken. Ze wilden hun leven, gezin en tijd offeren en in dienst stellen van Koning Jezus.

Dankbaar zijn we dat we nu hier zijn. Dat we letterlijk eventjes langs de route mogen staan om hen aan te moedigen.

En zelfs een heel klein stukje mogen meehollen.

Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden (weer zo’n woord) de wedstrijd lopen die voor ons ligt. Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof; (Hebreeën 12:1)

Barry Brandhorst