Wachten en nog meer
Nu het eenmaal donderdag is gaat het wel heel snel. Tenminste… daar kom ik zo op terug.
Na het ontbijt zingen we met elkaar het lied “Samen in de naam van Jezus” en is er vervolgens nog tijd om wat boodschapjes te doen of even langs het meer te lopen. Misschien zelfs een lekker bakkie bij de German Bakery, onze vaste stek.
Om 11 uur willen we naar het vliegveld vertrekken. Omdat er geen plaats genoeg is voor alle reisvrienden, laat staan voor de bagage wordt die weer met man en macht boven op de minibus gehesen en zo goed en zo kwaad als dat gaat vastgesjord. Één van ons mag weer op schoot. Dat zou je in Nederland toch niet in je hoofd halen 🤣?
We zijn mooi op tijd op het vliegveld. Om 13.00 uur vliegen we. Althans, dat denken we. Na het wegen van de bagage, installeren we ons op het dakterras waar vandaan je de vliegtuigen kunt zien opstijgen en landen. Je kunt er lekker zitten of een beetje rondwandelen en ook is er van alles te koop aan koffie, thee of iets te eten. Fijn om de wachttijd wat te bekorten. Het is prima weer, dus wat wil een mens nog meer. Er is zelfs nog budget voor een drankje, heerlijk in het zonnetje. Helaas, het wordt 13.00 uur, 13.30 uur en ja, je raadt het al, dan is het zomaar ineens 14.00 uur. Van ellende gaan we nog maar iets eten en dan toch nog plotseling, rond 15.00 uur, kunnen we naar beneden om in te checken. Dat neemt ook best veel tijd in beslag, maar om 16.00 uur gaan we dan toch de lucht in voor een vlucht van ca. 25 minuten naar Kathmandu. Gelukkig is er nog wel iets van de besneeuwde bergtoppen te zien. Prachtig!
Bij aankomst worden we met bussen naar de bagageafhaalruimte gebracht waar we in een complete heksenketel belanden. Een draaiende band met daarom heen een mensenmassa waar praktisch geen doorkomen aan is. Je kunt nauwelijks je eigen koffer pakken omdat er gewoon geen ruimte is 🤔. Maar na lange tijd is ook dat dan toch nog goed gekomen en gaan we naar de bus die ons staat op te wachten. Waarmee ik maar wil zeggen dat de geduldige wacht tot zijn tijd gekomen is. Daarna wordt blijdschap zijn deel. 😄
Na een lange rit door de spits en het nodige zoekwerk komen we rond 18.30 uur in het Bethel Guest House waar we heel hartelijk worden verwelkomd. Het is al donker dus we kunnen nog niet zo goed zien waar we nu eigenlijk zijn terecht gekomen. De bagage blijft beneden staan want we gaan direct aan tafel en eten een heerlijke pasta. We zitten op een gezellige binnenplaats en omdat het al best fris is, wordt er een lekker houtvuurtje gestookt. Al gauw komen er drie mensen van ITEEN, een organisatie waar de GZB mee samenwerkt. Zij geven bijbelcursussen aan vooral jonge christenen en streven er bv. ook naar om in zoveel mogelijk dorpen en dorpjes kerken te vestigen, zodat mensen geen uren onderweg hoeven te zijn als ze naar de kerk willen gaan en iedereen hwt Evangelie kan horen. We krijgen ook uitleg over hindoeïsme en boeddhisme omdat we morgen naar het Durbar Square willen waar verschillende tempels bezocht kunnen worden. Na het vertrek van de mensen van ITEEN worden onze kamers verdeeld en de bagage naar boven gesjouwd.
Daarna zitten de meesten van ons nog een poosje beneden waar een heuse huiskamer is. We zetten thee, verdelen allerlei lekkers wat nog, al dan niet een beetje verkruimeld, uit diverse koffers is gekomen en hebben het erg gezellig met elkaar. Samen in de naam van Jezus.
Joke