Het is natuurlijk wel even schakelen vanuit Nederland naar Caïro.

We lagen gisterenavond om ongeveer middernacht op bed. Het was even wennen dat bedden zonder bovenlaken waren opgemaakt. Sommigen slapen daarom alleen onder een deken maar gelukkig komen vandaag de lakens! Overigens niemand die klaagt want het is natuurlijk gelijk een mooie experience (en dit zal vast niet de laatste zijn).

Overweldigend wat een indrukken: Caïro een stad met 20 miljoen inwoners die op elkaar gepakt wonen en van elkaar afhankelijk zijn. Georganiseerde chaos in het verkeer, niet toeteren betekent een deuk! Vreemd dat in ons busje een politieman in burger meereist. Voor de ingang van het seminarie nog een politiebusje…nou, nou?! Duidelijk wordt dat dit voor ons als buitenlanders ter bescherming is.

Caïro is ook de stad met de duizend minaretten: we bezoeken de beroemde oude Ibn Tulun moskee. Na de lunch met heerlijke Egyptische broodjes, water, koffie en thee bezoeken we Deir Samaan, beter bekend als de rotskerk. Een overweldigend bouwwerk in een rots uitgehouwen: een soort  amfitheater waar ruim 20.000 vooral koptische christenen kunnen samenkomen.

Tijdens ons bezoek zet een groep christenen uit Indonesië in met prachtige liederen. Er volgt een hartelijke ontmoeting waarbij we God gezamenlijk de eer toezingen en Hem danken voor deze bijzondere gelegenheid.

Aan het eind van de middag rijden we door de wijk van huisvuilophalers. De omstandigheden waaronder zij leven en werken zijn schrijnend en werkelijk heel ongezond.

’s Avonds hebben we een boeiende ontmoeting met de groep studenten over het werk van de Heilige Geest. In een ontspannen sfeer wordt het geloof gedeeld en van hart tot hart met elkaar gesproken: wederzijds verrijkend! Wanneer het over veiligheid en discriminatie gaat ten opzichte van christenen, geven ze aan dat het  slechts in een klein deel van Egypte gevaarlijk voor hen is om er echt voor uit te komen dat ze christen zijn. Over het algemeen zijn de verhoudingen behoorlijk goed. Gelukkig!

Na een dag vol indrukken zijn we best moe (….voldaan gaat het licht uit)!

Dick van Mourik