Aandacht en liefde voor daklozen

Na een goed verlopen reis bezochten we vandaag het dagcentrum voor daklozen uit de hoofdstad. Dit wordt met veel aandacht en liefde geleid door Azamat samen met zijn vrouw en vrijwilligers.

Toen Azamat een tiener was, werd hij door een oom meegenomen naar een dorp om te helpen. Van zijn zus hoorde hij dat zijn moeder ziek was geweest, maar wonderlijk was genezen door het gebed van een groep christenen. Zij was daardoor in het ziekenhuis tot geloof gekomen. Door het getuigenis van zijn moeder is Azamat ook tot geloof gekomen.

Azamat begon met zijn studie in de stad en het was een schok voor hem om daar daklozen te zien. Met een voorganger van de kerk ging hij maaltijden voor de daklozen voorbereiden. Margaret (afkomstig uit Ierland) was betrokken bij het werk onder daklozen en zo raakte hij steeds meer bij dit werk betrokken.

Margaret organiseerde (in 2003) een ontmoeting met vrijwilligers bij haar thuis, waarbij het gebed centraal stond. Zo ontstond het initiatief tot een dagcentrum. Bekzat is één van de daklozen. Hij was aan de drank en werd op straat gezet door een oom waar hij verbleef. Bekzat bezocht een kerkdienst en het Evangelie liet hem niet meer los. Zo kwam er verandering in zijn leven. Hij zet zich nu drie dagen in de week in als vrijwilliger bij de daklozenopvang. Schrijnend is dat hij nog wel regelmatig een terugval heeft en daardoor nog steeds dakloos is. Het is het verlangen van Azamat dat er een huis gekocht wordt naast de opvang, waar daklozen zoals Bekzat tijdelijk kunnen gaan wonen. Azamat benadrukte sterk de noodzaak van het gebed: “Zonder gebed zijn we nergens”. Bid u en jij mee?

Het was mooi om aan het eind van het bezoek het volgende lied toe te zingen:

Zegen hen Algoede,
neem hen in Uw hoede
en verhef Uw aangezicht,
over hen en geef hen licht.

Wat een prachtig en indrukwekkend begin van onze reis!